χεράτο

Ν

επίρρ. κρατώντας ο ένας το χέρι τού άλλου («πηγαίνανε χεράτο»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Ουδ. ενός επιθ. *χερ-άτος (< χέρι + κατάλ. -άτος) ως επίρρ.].